Μου λέν αν φύγω απ το μαντρί πως θα χαθώ

Μου λέν αν φύγω απ το μαντρί πως θα χαθώ,
μόνο στους στάβλους τους μπορώ να γυροφέρνω,
και πως πιο πέρα ενα ανήμερο θεριό,
θα περιμένει να με κάνει να υποφέρω

Κι αφού φοβούνται πως μπορεί να το σκεφτώ,
κι άμα την κάνω απο την στρούγκα θα με χάσουν,
μου λεν "Θυμίσου πως αυτό το σκηνικό
ειν η ζωή σου και ποτέ δεν θα στ΄ αλλάξουν"

Δίνω τα χέρια μου και κλείνω το χορό
ανθρώπων δύστυχων, ανήμπορων να κλάψουν...
Σιγά την στρούγκα που θα  χάσω, αν χαθώ,
Σιγά μην κλάψουν αν "κερδίσουν" ό,τι χάσουν!

Αμα λεπίδι μεσ' στην στάνη σας με βρεί
ή  αμα ο Λύκος εκεί έξω περιμένει,
Σιγά μη κλάψω που τον θάνατο θα βρώ,
Σιγά μη κλάψουν που, κι εκεί, θα τους προσμένει!

Μου 'παν αητός άμα γενώ, θα ζαλιστώ...
Κάλλιο γουρούνι μες στις λάσπες να κυλιέμαι
μου 'παν αν θέλω το σκοινί μου να βαστώ
και μοναχός μου, οπου θέλω, να κρεμιέμαι!

Σιγά μη κλάψω αν το θάνατο θα βρώ,
σιγά μη κλάψω που παντού θα με προσμένει!

Μου λεν άν έχω την πατρίδα στη καρδιά
αν αγαπάω την γενιά μου  και τη γή μου,
αμα θυμώνω που ενας Στούρνος την πουλά,
Πως είναι οι Ουννοι οι ανελέητου εχθροί μου,
Αυγής κατάσκοτης και μισερής ειμ΄ οπαδός,
Ενας βρωμιαρης ρατσιστής ,καταραμένος!

ένας φασίστας λιγδερός

Πέστε μου κι άλλα!

Να συνηθίζω τις βρισιές ο "οξαποδώ",
να μη βαραίνει της ρετσέτας η ταμπέλλα,
Κι αφού το ξέρω ΕΓΩ ποιος ειμαι, τι φρονώ,
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
που θα με πεί κνητοτσολιάς , ΨΑΡΟΚΑΣΕΛΑ!

Να με συγχωρνάει ο ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ!

που τον ξεπατήκωσα ο ανήκουστος
Παλιομαλθάκας!