το μελλον που διαλεξανε
μοναχοι τους να ζησουν!
Φυλακισμένα Μνήματα
Τεσσερις τοιχοι γυρω μας
κι ο ουρανός μπροστα μας.
Ορθοί εδανα στεκομαστε
τοιχια δεν μας κρατανε...
Εθαρρεψαν πως το μπορουν
νεκρους να φυλακισουν
Και στοιβαξαν τις πετρες τους
Φυλακισαν τους Ταφους.
Ομως εμεις τα τειχια τους
μητε που τα θωρουμε
Τ αστερια και τον Ηλιο μας
εχουμ´ ορίζοντά μας!
Εκει θε να τραβηξουμε
Λευτεροι, Νεοι, Ωραιοι
σε λεοφωρους φωτεινες,
Στα Ηλυσια Πεδια!
Θ´ αφησουμε τα μνηματα
ναχετε να θυμαστε!
-Χωρις θυσιες λευτερη
Η Κυπρος δέ κρατιεται!
Κι αν αντρες δε διαλεξετε
π´ομοφωνοι δεν ειναι,
που συνετα δε σκεφτονται,
με το πουγγι στη τσεπη,
που θελουν Υμνο να μιλά
Σημαια να κυμματιζει,
και τη ψυχή σαν τη θωρει
να κλαιει και να δακρυζει,
Που ξερουν να υψωνουνε
ορθο το αναστημα τους
που χουν καρδια σα προσπαθούν,
κουραγιο οταν πεφτουν
που μαχονται, που σκεπτονται,
π´ ασπιδες δεν πετανε!
Που η περηφανεια τους κρατά
σε μαρμαρενια αλωνια!
Που Χαρο, Αρχοντους και Στρατους, όπως και μεις, δεν στρεργουν,
Μπροστα σας Μεγα Αλεξανδροι,
αγωνιστες, γενναιοι,
τοτενες....
Θαρθει κακο ξημερωμα,
μια καποια αυγη θα φτασει
κι αυτοι που μας κρεμασανε,
τα ερπετα , οι βδελλες,
θα χουν δικο τους πελαγος κι αερα απ το νησί μας,
θαχουν τσιρακι τη Τουρκια
τα στιφη απ την Ασια,
θα πνιξουν θα τελειωσουνε την λιόφωτη την Κυπρο!
Αξιοι εσεις της τυχης σας
το διαλεμμα δικό σας!
Ή μή, εδανα τα μνηματα!
Κενα!
Φυλακιστειτε!
