Τώρα, στο προξενειό του Σύριζα με τον Καμμένο, πως δεν το διακρίνει τα δεινά που θα επισωρεύσει στην Ελληνορθόδοξη Ελλάδα μας των τωρινών χρόνων*;
Τί σχέση έχει αυτό... μ΄ αυτό;;;;
Έλεγε....
"κῆδος ἑτερόφυλόν τε καὶ βάρβαρον καὶ τὰ πρὸς ἡμᾶς ἀπροσάρμοστον"
«Στην «Αλεξιάδα» της, ένα από τα κεντρικά κείμενα της αυτογνωσίας μας, η
καισάρισσα Αννα Κομνηνή (σύζυγος δηλαδή του συναυτοκράτορα Νικηφόρου του Βρυεννίου) και κόρη του Αλεξίου Α' Κομνηνού, μας χαρίζει τούτη την,εκπληκτικής προορατικότητας και επιστημολογίας, φράση.
Αναφέρεται σε έναν γάμο σκοπιμότητας («κήδος», που σημαίνει επίσης και συγγένεια, ενδιαφέρον εν γένει), ο οποίος επεσώρευσε δεινά στην ελληνορθόδοξη αυτοκρατορία μας των μέσων χρόνων*. Την χρονογραφία της και την φράση αυτή, η Αννα Κομνηνή τις έγραψε πριν από το 1148 μ.Χ. όταν το Βυζάντιο ήταν το ισχυρότερο κράτος όλων όσων διατηρούσαν μεταξύ τους συναλλαγές πάσης φύσεως και κυρίως συναλλαγές ισχύος-επικρατήσεως
H εκπληκτική λοιπόν, ως άνω, φράση της Ἀννης Κομνηνής,
«μια φροντίδα (κήδος), που είναι απροσάρμοστη στα δικά μας πράγματα» , λέγεται από μια Αρχηγέτιδα μιας αυτοκρατορίας, από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους όλων των ελληνικών εποχών και μας φρονηματίζει για το σήμερα, όπου η σημερινή μας κρατική υπόσταση δεν έχει την κρίσιμη μάζα που είχε η βυζαντινή αυτοκρατορία στην συνολική της διαπλοκή εντός του συστήματος των διεθνών σχέσεων.
Πώς μας νουθετεί η Αννα Κομνηνή;
Διδάσκουσα σ' εμάς το αυτονόητο, το τόσο δύσκολο να νοηθεί, όταν λείπει η παιδεία και η προπόνηση στις λογικές αλληλουχίες των ανθρωπίνων πεπραγμένων :
μια φροντίδα, που γίνεται συνήθως με αγαθές προθέσεις, (όπως ένας γάμος π.χ. που είναι πάντοτε για το καλό), δεν παράγει ποτέ αγαθά και φροντισμένα αποτελέσματα, αν η φροντίδα δεν είναι ταιριαστή, δεν μπολιάζεται στα «προς ημάς», δεν εναρμονίζεται, ως φροντίδα, στις δικές μας συνήθειες και πραμάτειες και σχέσεις.
Πάντρεμα ετεροκλήτων ανθρώπων και πεπραγμένων τους,
διαμορφώνει ένα όλον, όπου όλα είναι απροσάρμοστα προς όλα και το σύνολο ή μένει διαρκώς ετοιμόρροπο και άγονο ή διατηρείται διά της βίας, που ασκεί το ένα στοιχείο αυτού του παράταιρου ζευγαριού, στο άλλο.
H Αννα Κομνηνή, προορατική και άριστος Εικαστής, μας υπενθυμίζει, χίλια
σχεδόν χρόνια πριν από τα «εκσυγχρονιστικά» μας, δήθεν «νομοτελειακά» και δήθεν «μονόδρομοι», ποια είναι τα αδιέξοδα που προκύπτουν από ενώσεις, συσσωματώσεις, «συγκλίσεις», οι οποίες δεν ωριμάζουν ήρεμα, σιγά-σιγά, με μακραίωνη αλληλοπεριχώρηση ανάμεσα στις συνήθειες και τις νοοτροπίες των συμβαλλομένων, αλλά επιβάλλονται βιαίως, διοικητικά από τα πάνω και εφαρμόζονται απρόσωπα με «οδηγίες» και γραφειοκρατική ανελαστικότητα...... «τα προς ημάς απροσάρμοστον» ενδιαφέρει τους πάντες σε οποιοδήποτε κήδος, ενδιαφέρον, θεσμό και πλήττει τους πάντες, ισχυρούς και αδυνάτους,μικρούς και μεγάλους, ανεξαρτήτως ειδικών εκατέρωθεν χαρισμάτων, διότι όταν το πάντρεμα είναι απροσάρμοστον, η δυσφορία είναι γενική και η αποτυχία καθολική.»
Ζουράρις Κώστας
