Ποιός; Ποιός άραγε;

Απ' το Αντίβαρο...

Aααχ! Οπως πάνε , θα μας βρουν Χριστούγεννα πατριώτ'....

τα ταλέντα του Γιώργου....Κι οταν λέμε "Γιώργο", ξέρετε ποιόν εννοούμε...

"Γνωστό είναι το μοναδικό του ταλέντο να φέρνει κοντά τους αντιπάλους"

....Θα το βρει μπροστά του, όντας ένας απ΄ αυτούς! Τους αντιπάλους!

Ξέρετε, αλλο διαμεσολαβώ για άλλους και άλλο "διαπραγματεύομαι" την ακεραιότητα και τα συμφέροντα της χωρας μου.
Δεν είναι όλα αντικείμενα συνδιαλλαγών και αυτό ακριβώς είναι που φοβίζει πολλούς.
Εκείνο το "ΠΑΜΕ!"
Που, γιατί, με ποιούς, πώς ...
Και κυρίως αν πρέπει να διαπραγματευόμαστε, ώς ένδειξη δημοκρατικότητας, καλής πίστης, ακόμα και το παντελονι που φοράμε!
Εχοντας στη τσέπη μας ,την απόδειξη αγοράς του!
Αντε να Παμε, αλλά να ξέρουμε πού!

«Οι εχθροί»:
Κατόπι θάλθουν οι εχθροί μας,
οι καινούριοι σοφισταί...
Όσα ημείς επαραστήσαμε ωραία και σωστά
θα τ’ αποδείξουν οι εχθροί ανόητα και περιττά
τα ίδια ξαναλέγωντας αλλοιώς...
Καθώς κ’ εμείς τα λόγια τα παληά είπαμε μ’ άλλον τρόπο

Κ.Καβαφης

Απο καρδιάς ΟμόΦωνοι...Ή, "χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει!"

«Όπως και στην κυβέρνηση έτσι και τώρα δεν θα παρασυρθούμε σε λογικές
δημαγωγίας για εσωτερική κατανάλωση», σημείωσε η κ. Μπακογιάννη και δεσμεύθηκε
ότι «θα είμαστε εδώ δίπλα σας σε κάθε προσπάθεια που έχει στόχο
την ενίσχυση των δικαίων της Ελλάδας».

«Αισθάνομαι υπερήφανη που εργαστήκαμε καλά. Η
κυβέρνηση της ΝΔ ασκήσαμε(;) θαρραλέα, συγκροτημένη

και σύγχρονη εξωτερική πολιτική»,
δήλωσε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι στη διεθνή κοινότητα η Ελλάδα
αναγνωρίζεται σήμερα ως μία ισχυρή αξιόπιστη περιφερειακή δύναμη.

«Η προάσπιση των εθνικών συμφερόντων χρειάζεται καθαρές κουβέντες
χωρίς κορώνες και μεγαλοστομίες»,

υπογράμμισε και κατέληξε ότι

«εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση είναι συνταγή
αποτυχίας».

Στη συνέχεια η κ. Μπακογιάννη ευχήθηκε στον πρωθυπουργό

«από καρδιάς καλή επιτυχία στα απαιτητικά καθήκοντα»

που αναλαμβάνει και ευχαρίστησε τους συνεργάτες της για όλο το διάστημα που δούλεψαν μαζί.

Για να πάρει απάντηση από τον διάδοχό της :

- Θα δουλέψουμε στο πνεύμα της εθνικής ενότητας

«Ως κυβέρνηση θα δουλέψουμε στο πνεύμα της εθνικής ενότητας», σημείωσε
ο Γιώργος Παπανδρέου και πρόσθεσε ότι τα ουσιαστικά ζητήματα, θα συζητηθούν τις
επόμενες μέρες ώστε «να οργανωθούν οι προτεραιότητες και να δουλέψουμε
αποδοτικά για το μέλλον της πατρίδας αλλά και τα άμεσα
και μεγάλα ζητήματα που αφορούν στην εξωτερική πολιτική της χώρας».

Τα άμεσα και τα μεγάλα είναι ποιά άραγε;

Τσαρούχια και ...Μιούλς

Ασχετο αλλά, εντελώς σχετικό!
Δείχνοντας την κατάντια ενός λαού να ντρέπεται που υπήρξε!
Χαρι στους "μορφωμένους" του που αισχυνόμενοι των... τσαρουχιών τους, τα είπαν μιούλς και αισθάνθηκαν πολίτες του κόσμου!

"Μη σας ξαακούσω να γράφετε Λονδίνο, Παρίσι, Πεκίνο ή Νέα Υόρκη!
Αμόρφωτοι και ουτιδανοί!

Ειδατε πόσο όμορφα μάθατε "ξένες γλώσσες" , στην περίπτωση του ...Μπουρκάς!
Σκιαζοφοβιτσιάρηδες μη και δεν υπηρετήσετε το "πολιτικαλ κορέκτ" που σας επιβάλλει ο αρχοντοχωριατισμός και η Α-δεξιότητά σας!

Λοντον λοιπόν ,Πάρις και Νιου Γιόρκ ου μην και Πειπινγκ!

Για να μη ...καταντήσετε ποτέ ,ω υπήκοοι του κόσμου,να πείτε το Μπουργκάς , με την ξεφτιλισμένη , εθνικιστική ονομασία του, Πύργο!
*****

Μηδεν και εις το ...Πηλίκιο και εις την Ιστορίαν! "

*****

Τα προξενειά του Κώστα...

Ποίμα!

-Γιατι μωρό μου δεν μι θες;
γιατί μωρό μ', μι διώχνεις;

Ιγώ κοντά σου στέκομαι,

ιγώ θα σε στηρίξω!
*

-Αι στο καλό σ' Τζαφέρη μου

Εγώ άλλον θα πάρω!

Τον Γιώργη, τον λεβεντονιό

το Γιώργη τς Μαργαρίτας!

Εσύ πάρε τον Αδωνη

πάρε και τον Βαϊτση

τι εγώ δεν παίζω με πιδιά

που μι βουτάν τα ζά μου!

Το ακουν τα ζα κι σκιάζονται,

τ΄ ακούν τα ζα και κλαίνε!

που χουν τέτοιους τσομπάνηδες

να τους κουμανταρίζουν.

Που τους αρμέγουν,

τους μαδούν,

τους τρώνε,

τους βαράνε!

κι ουτε σταλιά τους νοιάζονται,

ουτε τσ' υπολογίζουν!

Στην οδό 4ης Οκτωβρίου...

Πράσινη, ποικιλμένη,παλιά, με τη σκουριά στα τείχια που την στηρίζουν ραγισμένα και σκαμμένα, από του καιρού το πέρασμα… Και τ΄ άσπρο τους το προτινό , χλωμό και λεκιασμένο…Τα κρινάκια μπροστά της, στόλισμα και παρηγοριά στο τώρα… κι ελπίδα στο μετά… Πόσο ακόμα θα υπάρχουν να σηματοδοτούν με την ομορφιά τους και την σημειολογία τους, το μελλούμενο; Στέκομαι μπροστά της και τη κοιτώ…Θέλει φρεσκάρισμα το χρώμα της, να βγει ο τσίγκος που κρύβει τί υπάρχει πίσω της…

Πρέπει να σμπρώξουν για να μπουν,… και μπαίνοντας, τί άραγε θα ‘βρουν; Ποντίκια, αράχνες ;… κι αρουραίους ; Που ήρθαν να συντροφέψουν τους παλιούς, που ήρθαν και κρύφτηκαν εδώ, πηδώντας από άλλο καράβι;Υπάρχει άραγε πίσω απ’ αυτήν την πόρτα η αρχοντιά που «αγόρασαν» θαυμάζοντάς την;…να δίνει προοπτική σε ένα παρελθόν που το Παρόν μας το κάνει Μέλλον, ένα Παρελθόν, που ήταν αιτία να σφραγιστεί και να υποστεί τις φθορές του χρόνου; Ή θα βρωμιστεί ξανά από τις σκουριές που θα της σταλάξουν τα στολίσματά της;

Πόρτα κλειστή, που σύντομα- λέν’- θ΄ανοίξει.
Σιγά στο κεφαλόσκαλο που έχει πια σαπίσει…
Ίσως το βάρος που ‘ρχεται,
να μη μπορεί ν΄ αντέξει…
Και στων σκοπών των μυστικών,
…σαν τ΄ άσπρο κρινολούλουδο
……να μαραθεί, να πέσει!!!!

Τσέ...ΠαγκΟσμιοι ήρωες...παγκΟσμίων ημερών...

Ένας ήρωας "κατασκευή", για μύθους και παράμυθους.
Κοινός παρονομαστής στις διαιρέσεις που καταστρώνουν οι ...Καταστρωτές!
Γεμίζοντας τα μυαλά με τα απόνερα της ηλιθιότητας ή της αγαθοσύνης μια γενιάς, που αν δεν ξεγελάστηκε, ή πουλήθηκε ή πρόδωσε την ίδια της την πατρίδα.

Φκιάνοντας μακελάρηδες και ψιλοβαρεμένους αστούς, είδωλα και σημαίες!
Στην ιδέα πάντα -όσο κι αν δεν το καταλαβαίνει κανείς- της παγκΟσμιας, συλΛογικής αποδοχής!
Έστω κι αν φαινομενικά είναι -η μάλλον ήταν- εναντίον του υποτιθέμενου ...Αμερικάνιου εχθρού.

Όταν μπορεί να συγκεντρώσει και να χειραγωγήσει μεγάλες μάζες ενεργοποιώντας παφλόφεια ανακλαστικά, εναντίον κάθε "εχθρού" που σταμπάρει ο γνωστός ΠολυΠρόσωπος Ιανός επιδιώκοντας την παγκόσμια διακυβέρνηση, τον νοιάζει άν το καταφέρνει σήμερα μ΄ έναν ΤΣΕ ή χθές μ΄ ενα Χίτλερ ή μ΄ έναν Στάλιν, ή αύριο μ΄ ένα άλλον;

Αν θ'ελουμε ήρωες να γίνουν σύμβολα, ας διάλεξουμε, όπως παλιά, έναν Έλληνα.

Η Ελλάδα στους Έλληνες ήρωες ,ε Φίλε, που έλεγε και ο προσφιλής σου Ανδρέας!

Κι άσε τα "παγκόσμια σύμβολα" μαζί με τις "παγκόσμιες μέρες του τέτοιου και της τέτοιας", να αντικαθιστούν σιγά σιγά, τις γιορτές που τιμούσαν η μάνα σου και η γιαγιά σου!

Σκέψου πάλι όσα η αριστερότητα σου "επέβαλε" στην συνείδησή σου και τα "δημοκρατικά σου ανακλαστικα" , αυτή που την βλέπω να μισοξυπνάει σ΄ ό,τι αφορά την Κύπρο και κάπου κάπου-μ΄ ένα κρυμμένο χασμουρητό- και την Ελλάδα.

29 Μαϊου 1453 τότε....Τέτοιες μέρες το 2006...Ας είναι η μνήμη ζωντανή...

Είναι αυτονόητο ότι δεν χρωστάμε παρά τιμή και αγάπη στον Κώστα Ηλιακη...
Και ο ηρωισμός του δεν είναι προς εξαργύρωση από κανέναν.
Εξ αίματος η εξ αγχιστείας...
Ο Κώστας επεσε μαχόμενος και υπερσπιζόμενος την ακεραιότητα του Ελλαδικού χώρου, αποστολή που του ανέθεσε η πατρίδα του.
Την Θυσία του εκμεταλεύτηκαν την άλλη κιόλας μέρα, τύποι σαν τον ΒουλγαροκτόνοΚτόνο τον Μικρό, τον μούτσο Αντωνιάδη, τον περιλάλητο ΒερυΚούκιο, για να μιλήσουν για τη ματαιότητα της Θυσίας του και την ανάγκη να προσφύγουμε σε επιδιαιτητές τύπου Καρλα δελ Πόντε, να ορίσουν τα όρια της δειλίας μας και της υποχωρητικότητάς μας Ενοχοποιώντας "το υπερβάλοντα ζήλο" των ηρώων σαν τον Ηλιάκη.
Από την εφημερίδα “Σημερινή”, 05 Ιουνίου 2006 Στήλη “ΕΙΡΗΣΘΩ”,
του Λάζαρου Μαύρου
ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ «Ανανιστές», Γ. Παπανδρέου, Κ. Σημίτης, Κ. Μητσοτάκης, Ντόρα Μπακογιάννη κ.ά., μαζί τους διακριτικά και ο κ. Κ. Στεφανόπουλος, ήθελαν να ξεφορτωθούν, «επιτέλους», το Κυπριακό. Για να τα… βρούνε με την Άγκυρα. Και για να ευχαριστήσουν την Ουάσιγκτον. Σαν το «ευχαριστώ» του Σημίτη προς τις ΗΠΑ για τα… Ίμια!
Γι’ αυτό ξήλωσαν το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου του Ανδρέα Παπανδρέου. Γι’ αυτό και ο εθνικός εξευτελισμός των S-300. Γι’ αυτό και η απαγόρευση του «Τοξότη» 2001. Και ούτε που τους έγνοιαζε ότι το Σχ.Ανάν - που έσπευσαν να υποστηρίξουν πριν καν το διαβάσουν - θα διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και θα μετέτρεπε την Κύπρο σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο. Άλλωστε, ούτε μετά το σωτήριο της πατρίδας 76% του λαού στο Δημοψήφισμα, είχαν το θάρρος και την εντιμότητα να ψελίσουν καν ένα mea coulpa. Κατ’ ακρίβειαν είναι θυμωμένοι και δεν συγχωρούν τους Κυπρίους που τους χάλασαν τα… «ελλαδοτουρκικά» τους. Χαρακτηριστικά και τα όσα είπε και η «οικιακή βοηθός» της «Παγκόσμιας Οικοκυράς» (ΗΠΑ) κ. Θ. Πάγκαλος 24/5/05 στη Λευκωσία. Και όσα γράφουν μέχρι σήμερα αμετανόητοι οι κονδυλοφόροι τους…
ΤΩΡΑ, οι ίδιοι, φαίνεται ότι θέλουν να ξεφορτωθούν και το Αιγαίο. Να απαλλαγούν από την υποχρέωση υπεράσπισής του απέναντι στην Τουρκία. Και εάν η «φόρμουλα» της λιποταξίας τους στην Κύπρο βρέθηκε με το Σχέδιο Ανάν, η λιποταξία τους στο Αιγαίο ψάχνει τη «φόρμουλα» στη… Χάγη.
Προπομπός ανέλαβε ο κ. Κωστής Στεφανόπουλος. Κι από πίσω του, οι κ.κ. Σημίτης, Γιωργάκης, Ντόρα κ.ο.κ. Με την Άγκυρα να τρίβει τα χέρια της. Δική της αεροπορική επιδρομή έστειλε στον θάνατο τον Σμηναγό Ηλιάκη στα νερά της Καρπάθου μας.
Κι αντί άλλης αθηναϊκής αντιδράσεως, οι Τούρκοι Επιτελείς παρακολουθούν, με ηδονή, τους εν Αθήναις Υποτελείς να αναζητούν τρόπους νέας υποχώρησης.
Τρόπους νομιμοποίησης των τουρκικών επεκτατικών επιβουλών, βαφτίζοντάς τις ως «διαφορές». Επί των οποίων θα αποφανθούν κάποιοι… δικαστές της Χάγης! Όπως απειλείτο και ο κυπριακός λαός να μετατραπεί σε Αναν-ικό ανδράποδο της τουρκικής πολιτικής και της δικτατορίας των Τριών Ξένων Δικαστών! ΑΛΛΑ, επειδή οι όπου γης Έλληνες, εκτός από Κύπριοι, είμαστε και Αιγαιοπελαγίτες, γι’ αυτό και να ‘ναι σίγουροι πως δεν θα τους το επιτρέψει ο λαός. "

*******

Υ.Γ. Τρία χρόνια μετά, Οι Ανανάδες νίκησαν και ο Στάλιν της Μεσσοογείου είναι γεγονός με την βοήθεια του άλλου προσώπου του 'Ιανού, που έχει βάλει στόχο την Ολότητα του Ελληνισμού, τους Αγγλοαμερικανούς και τους λοιπούς στήμονες αυτού του άνθους του κακού
Στον κόσμο αυτό, το κενό που αφήνει η φοβική συμπεριφορά μας ,το καταλαμβάνει αυτός που δεν φοβάται να το διεκδικήσει.
Σε γνώση των κροκολοΔακρυόντων, των ετοίμων να μοιράσουν ξένα ιμάτια,
των Σολομώντων της συνείδησής μας...
Στην Χαγη Αδελφές μου, στην Χάγη... (οχι Τσέχωφ, Χαχάνωφ!!!)

*******

Θουκυδίδης προς Κ. Στεφανόπουλο, EΙΡΗΣΘΩ
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
" Ε Π Ι ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ του, ο κ. Κ. Στεφανόπουλος ορθώς απένειμε, στην Πνύκα, την ελληνική ιθαγένεια στην κορυφαία παγκοσμίως ελληνίστρια και θουκυδιδή-στρια Ζακλίν ντε Ρομιγί.
Κακός, όμως, αποδεικνύεται ο ίδιος, ανεπαρκώς μελετήσας τον ίδιο τον Θουκυδίδη. Τόσο χρόνο που διαθέτει, συνταξιούχος και τόσους προβληματισμούς που του προκάλεσε η μέχρι τούδε αποτυχημένη πολιτική των Αθηνών, έναντι της Τουρκίας, δεν θα ΄πρεπε να αμελήσει την αειθαλή σοφία του πατέρα του πολιτικού ρεαλισμού Θουκυδίδη;
Θα του ήταν, π.χ., πολύ χρήσιμη, έναντι της Τουρκίας, η πολιτική σκέψη και απόφαση που ανέπτυξε γύρω από το περί Μεγαρέων ψήφισμα ο Περικλής, αρνούμενος τον ενδοτισμό και την υποχωρητικότητα:
«Αυτό το ασήμαντο (ψήφισμα) είναι η δοκιμασία του φρονήματος και της αποφασιστικότητάς σας γενικά. Αν υποχωρήσετε θα προβάλουν, αμέσως, άλλη μεγαλύτερη απαίτηση, γιατί θα νομίζουν ότι και τώρα ενδώσατε από φόβο»
Α. 140: «το γαρ βραχύ τι τούτο πάσαν υμών έχει την βεβαίωσιν και πείραν της γνώμης. Οίς ει ξυγχωρήσετε, και άλλο τι μείζον ευθύς επιταχθήσεσθε ως φόβω και τούτο υπακούσαντες».
Θα τον προβλημάτιζε, ίσως, μακριά από την, περί Χάγης, εισήγησή του, η κριτική που άσκησε ο Συρακούσιος αντιστασιακός ηγέτης Ερμοκράτης, στους Σικελιώτες συμπατριώτες του που έδειχναν πρόθυμοι να συμβιβαστούν με τους Αθηναίους επεκτατιστές:
«Δικαιολογούνται φυσικά οι Αθηναίοι να έχουν κατακτητικές προθέσεις και να καταστρώνουν σχέδια. Δεν κατηγορώ εκείνους που επιζητούν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους. Κατηγορώ εκείνους που είναι πρόθυμοι να υποταχθούν»
Δ.61: «ού τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν».
Αλλα θα ΄πρεπε να μελετήσει ο αθκιασερός κ. Στεφανόπουλος και τα πολιτικά σχόλια που έγραψε ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν καταπιάστηκε με τη μετάφραση του Θουκυδίδη. Θα εκπλαγεί να δει τις επισημάνσεις του για την τακτική εκείνων που πρώτοι πάτησαν το κουμπί του πολέμου, των Κορινθίων και πώς σαμπόταραν τη «Χάγη» εκείνης της εποχής, την οποία είχαν προτείνει οι Κερκυραίοι για το ζήτημα της Επιδάμνου. («Σχόλια Ελ. Βενιζέλου στην Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου του Θουκυδίδη», Εκδ. Ν. Κόλλιας, Αθήνα 1990).
Γ Ι Α Τ Ι, άραγε,η τόσο σπουδαία και αειθαλής, δική μας προγονική πολιτική σοφία, μελετάται από τόσους πολλούς ξένους και από κανένα δικό μας πολιτικό; "

Την εκ συγγενείας συνεπαγώμενη αρετή και σπουδαιότητα, την ζούμε στο πετσί μας τους καιρούς τους τωρινούς...

Με γυιούς, ανεψιούς και θυγατέρες...

Τώρα δε και με "αδελφούς"!!!

Καντήλι χωρίς φυτίλι δεν ανάβει...ή δεν λέγεται καντήλι … λέγεται ταϊστρα για λάδωμα.

με στόχο μικρές, τόσες δα, ανθρώπινες "επιδιώξεις"...

Αιδώς εκείνων και μνήμη δική μας.

Να θυμόμαστε

...ποιοι μίλησαν για τον μάταιο θάνατο,

...ποιοι έκλαψαν το ακριβό εργαλείο που από υπερβάλλοντα ζήλο έχασε,

...ποιοι παρέδωσαν τον δολοφόνο του ,

...ποιοι δικαιολόγησαν τους εισβολείς, κι άλλα τερπνά.

*****

Εδώ είμαστε και την μνήμη μας θα την κεράσουμε σ΄ όσους την γυρέψουν...

1η τ' Απρίλη... κι έσβυσε εκειό το πανηγύρι...

Έτσι για να ξαναθυμηθούμε πώς ο περήφανος τελευταίος Ελληνας με το κοινό κοινότατο όνομα, έδωσε την μάχη εναντίον του Σχεδίου Αννάν και αντιμετώπισε τους ΔολλαρΗλατους Επώνυμους Κοπρώνυμους της ζωής μας.

Τα υποκο-Κοριστικά των ονομάτων, που καμαρώνουν ξεφτιλίζοντάς τα....
Οι χορευτές και οι κουμπάροι...μαζί με την Κόρη την χάσκαινα....

Ενώ τα 90 χρονα μεταλλαγμένα, με ΣΥΝ και ΠΛΗΝ και ΜΕΣΑ και ΕΞΩ πανηγυρίζουν που τις επιταγές και τα χρέη τους στους συνεταίρους τους να κομματιάσουν αυτόν το τόπο, τα ξεπληρώνουν οι τοτινοί εξολοθρευτές τους...τωρινοί χειριστές τους...οι ΧειρΗλατοι.
Οι μόνοι κερδισμένοι...οι νεκραναστημένοι!

ΠΡΩΤΗ Τ' ΑΠΡΙΛΗ

Πρώτη τ΄ Απρίλη κι αρχινά
το μέγα πανηγύρι
Τούτος δεν είναι πόλεμος
τούτος δεν είναι αμάχη
Εδώ γίνονται ήρωες
τ΄ αμούστακα παιδιά

-Γειά μάνα Κυπριώτισσα -
Ή Ταν Η επί Τας!

Δεν έμεινε κανείς μας

έξω απ την φωτιά
Μόνη μας έγνοια η Λευτεριά.
Την βάψαμε με αίμα κι ίδρώτα αυτή τη γη.
Στα χέρια μας σημαία
στα στήθια μας πληγή.

*
Πρώτη τ΄ Απρίλη Βρεττανέ
κι όλους άν μας σκοτώσεις,
την ρωμιοσύνη απ το νησί,
δεν θα την ξεριζώσεις!
Ετούτ΄ η γη είν΄ Ελληνική ,
ξέρει να πολεμά
Και μες από τις στάχτες της
να ξεπηδά ξανά!!!

ΑΝΤΡΕΑ ΑΝΤΡΕΟΥ
"ΚΥΠΡΟΣ ΑΕΙ ΖΩΗ"
ΚΥΠΡΙΔΑΝ ΗΡΩΕΣΣΑΝ ΕOΚΑ
"ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΩ ΑΓΑΡΗΝΟ"

Τραγουδούν
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ
ΜΑΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ
ΤΖΩΝ ΜΟΔΙΝΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΣΜΟΚΟΒΙΤΗΣ

Το '21 και το Σήμερα... Τότε αγώνας για ελευθερία... σήμερα αγώνας και θυσίες για την ...Ελληνοτουρκική φιλία

Αυτός πάλεψε, μάτωσε και παρέδωσε κράτος ελεύθερο. Μέρες που είναι τοτε,το '21.

Σήμερα....

Η Εξωτερική πολιτική και διαχείριση της εθνική ισχύος στη Ελλάδα, όπως την καθόρισε η μεταπολίτευση, παραδόθηκε ενοχικά και άνευ όρων στους πραγματιστές και στους ρεαλιστές.

....έβλεπα ένα αφιέρωμα για τον Καραμανλή, στο Σκάι.

Σ'ένα σημείο που αφορούσε την προσπάθεια του να ενταχθή η Ελλάδα στη ΕΟΚ κι ενώ αντιμετώπιζε την άρνηση των Ευρωπαίων και ιδιαίτερα των Άγγλων -εντελώς πρωτοφανές ε;- σε σχέση με τις Ελληνοτουρκικές διαφορές, πήγε και συνάντησε τον Ετσεβίτ στην Ελβετία, άρχισε -λέει- ο Ελληνοτουρκικός διάλογος και έτσι, υπεχώρησε η αντίδραση και φτάσαμε στο Ζάππειο να υπογράφουμε το '77 την ένταξη.

Μετά ήρθε εκείνος ο Νοέμβρης του 87 που οδήγησε στο Νταβός, η Μαδρίτη, το Ελσίνκι και η άνευ όρων παράδοση του Υπουργείου Εξωτερικών στην αρχή ότι

*

"υπεράνω των νόμων, των Συνθηκών, των αποφάσεων του ΟΗΕ, του διεθνούς δικαίου και των νόμων που διέπουν το Παγκόσμιο στάτους στο αέρα και στη θάλασσα,

υψηλότερο και τιμιότερο

είναι η εξυπηρέτηση-από μας πάντα-

της Ελληνοτουρκικής φιλίας".

*

Στην ποδιά της έπεσαν χαζοί σαν τον Σιαλμά, τους Καραθανάση, Βλαχάκο,Γιαλοψό, στα Ίμια, σαν τον Ηλιάκη, τον Μπατσαρα....
Και με την ποδιά αυτής της Φιλίας, σκούπισε τα "δάκρυα" για το χαμό τους ο Πάγκαλος, που ζήταγε από τον Ναύαρχο Λυμπέρη να πεί ότι την πήρε και την σήκωσε την Σημαία στα Ιμια, ο ...αέρας!

Αυτή η …υπέρτατη αξία, έκανε τον Σημίτη να ευχαριστεί τους Αμερικανούς και τον Κλίντον στα απομνημονεύματά του να γελάει, για τα γίδια και τα πρόβατα που έσωσε ένα βράδυ στο Αιγαίο...
Στη θωριά της, τρέμοντας ο Στεφανόπουλος και «θρηνολογώντας», χωρίς να ρωτήσει αυτόν που επέλεξε τον αγώνα και τη υπεράσπιση όσων τον έταξε η πατρίδα του να προφυλάξει,
-για να μην υπάρξουν άλλα λέει- θύματα, εισηγήθηκε την προσφυγή στη Χάγη για τον επανακαθορισμό των Κυριαρχικών Δικαιωμάτων ενός κράτους, που τα κέρδισε με αγώνες και αίμα.
Για τη «Ελληνοτουρκική φιλία» ρε γαμώτο!!
Αυτή η "διαχείριση" δοκιμάστηκε και έφερε τα αποτελέσματα που «καμαρώνουμε» σήμερα.
Ηγεμόνες στο Αιγαίο και μεραδάτορες όσων διεκδίκησαν. Αυτών που η δικιά μας κοιμωμενη και αποκαμωμένη ηγεσία, παρεχώρησε αμαχητί! Ελπίζοντας το Άλλοθι της Χάγης. που ουτε κάν καταδέχτηκαν να της παραχωρήσουν οι ηγεμόνες!

Χαμένοι σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους αντιπάλους.

Με όποιον εισηγείται την αξιοπρέπεια και το δίκαιο, ταμπελωμένο ως εθνικιστή και φασιστόμουτρο.

Οι «υπάλληλοι» άλλαξαν, οι πάτρωνες ίδιοι και, όπως είδαμε με τα πρόσφατα τα Μοναστηριακά, οι πολιτικοί μας όλων των παρατάξεων, πλήν ελαχίστων, διεκδικούν όχι ως «δορύλατοι» αλλά ως «δολαρΗλατοι» τα προνόμιά τους και τις εξαρτήσεις τους, δηλώνοντας υποταγή στους «αφεντάδες» τους... Εναντι αδράς αμοιβής!

οι ...κροκάλες και η ιστορική μας συνειδητότητα.

Οι πέτρες στην αμμουδιά έχουν τη μοίρα να χάσουν στην πορεία του χρόνου τα κοφτερά, άσχημα όριά τους. Θα τις λειάνει και θα τις γυαλίσει, θα τις κάνει ψηφίδες στα μωσαϊκά και τις αυλές μας, η θάλασσα και η αλμύρα της.
Μεγάλες, μικρότερες κροκάλες, μικρές, μικρότερες ψηφίδες, για να στρώσουν το καμβά που θα μορφοποιήσει το όραμα (άραγε ποιού), χρειάζεται να χάσουν την οξύτητά τους για να εναρμονισθούν στο σύνολο και να γίνουν βατά από ξένες πατούσες που θα τα περπατήσουν.
Ας λειάνουμε λοιπόν τις μνήμες που κάνουν ουσιωδέστερο το ότι ο Στάλιν στο όνομα μιας παντοδυναμίας των Σοβιέτ, δολοφόνησε και εξόντωσε λαούς και εθνικές κοιτίδες,.
Ας βάλουμε τις χανούμισσες που ξέρασε ο Συνωστισμός να ξύσουν και να μορφώσουν τις ψυχές των γενιών που θα παραδώσει ο Στάλιν της Μεσογείου σε πέντε χρόνια.
Ας μεταφυτεύσουμε τις κορφάδες μας ξεκομένες απ΄ τις ρίζες μας.


Χωρίς παράδοση, χωρίς συνέχεια στη ιστορία και την γλώσσα μας


Δεν ξέρω ποιά σοφία ή ποιός συμβιβασμός ή ποιά σκοπιμότητα κάνει την κροκάλα στοιχείο της λογικής μας και το μυαλό μας να δέχεται, τουλάχιστον, να την εκφράσει ως πολιτική σκέψη, αλλα επιτρέψτε μου να προτιμώ την πέτρα πολλές φορές, με την αρχική της, την πρωτόγονη χρήση.
Κοφτερή και οξεία, να χαράξει, να κυνηγήσει , να υπερασπιστεί, να ανάψει φωτιές και να κτίσει.
Σε ευθεία αντιπαράθεση με τη ανάλυση των "φρονίμων", σε πλείστα ζητήματα.
Οταν προτάσσονται οι κροκάλες του μυαλού τους.

Τι μας αναγκάζει να συζητήσουμε οτιδήποτε, σε σχέση με το θέμα των Σκοπίων;
Η λογική ποιάς αμοιβαιότητας και αναλόγου συμφέροντος μας έβαλε στο τραπέζι του Προκρούστη, όπου το ζητούμενο να προσαρμοστεί είναι το κερδισμένο με αίμα σώμα της Ελλάδος και η Ιστορία, που περίεργα συμφέροντα και οράματα την έφεραν, ακόμα και αυτή, να ενοχλεί με το …ύψος και το ..βάρος της.
Αντιλαμβάνομαι τη βιασύνη εκείνων που μια πολεμική ήττα, σαν αυτή που υποστήκαμε στην Κύπρο ή στα Ιμια (γιατί περί ήττας επρόκειτο), υπαγορεύει τακτικές και συνδιαλλαγές, που τις ορίζει η υπεροχή των αντιπάλων.
Σοβαρά, δηλαδή, κινδυνεύουμε από «μια πολιτική που ίσως μας οδηγήσει στο να χάσουμε την ευκαιρία(!!!!) του να κλείσουμε μια υπόθεση που έχει σπαταλήσει τεράστιο διπλωματικό κεφάλαιο(!!!!) όταν εθνικά άλλα ζητήματα ,εσωτερικα και εξωτερικά, είναι διάπλατα ανοιχτά»;
Ποιο τεράστιο διπλωματικό κεφάλαιο χάσαμε και δεν καταλάβαμε πολλοί, την έλλειψή του;
Και πότε το χάσαμε;
Στην υπαναχώρηση που επέδειξε η αγνώστων προθέσεων, φοβικότητας ή υποχρεώσεων, κυβέρνηση του.κ. Μητσοτάκη ή , μετά, με εκείνη του κ.Σημίτη που επέγραψε την Ενδιάμεση συμφωνία και απεδέχθη άμαχητί τον Σολομώντα να μοιράσει το παραπαίδι του, ότι δηλαδή ούτε μια στιγμή, δεν ένοιωσε δικό του;
Η σιωπή των 13 χρόνων των κυβερνήσεων του Πασόκ, ήταν μάχη που κατασπατάλησε το διπλωματικό μας …κεφάλαιο;
....Όταν ακόμα και τις «Μακεδονικές αερογραμμές» κατήργησε ο αρχηγός του,

προετοιμαζόμενος για τα μελλούμενα;

....Όταν κανέναν πνευματικό Ιδρυμα στην Χώρα, μηδέ της Ακαδημίας εξαιρουμένης, δεν έγραψαν μια αράδα για να δώσουν την μάχη στις βιβλιοθήκες του κόσμου;
....Όταν σε κανένα επίπεδο δεν αντιμάχησαν με λόγο και επιχειρήματα, την λυσσαλέα επίθεση που δέχθηκε η υπόθεση «Μακεδονία», πρώτα και κύρια από τη εσωτερική Πέμτη φάλαγγα μιας δοσιλογικής, αργυρώνυτης, πνευματικής ελίτ;
....Όταν αυτή η ελίτ, καλλιέργησε και μετέδωσε ως ανίατο νόσημα την ηττοπάθεια και την μείωση κάθε ελληνικής θέσεως, με συστηματική μόλυνση μέσω ιών ,κολοβακτηριδίων και οχιών, με απαγορευμένη και στοχοποιημένη κάθε μεμονωμένη αντίδραση αιθεροβαμόνων μοναχικών ….αντιβιοτικών;!
Εχάσαμε μήπως κάποιον πόλεμο με τους Σκοπιανούς;

Μοιράζουμε ,σπεύδοντας, μή και δεν προλάβουμε, τα ιμάτια τίνος;
Έχουμε αντίπαλο τον ποιόν, στην ποιά μάχη;
...Άλλοι πρόδωσαν,
...άλλοι πέταξαν την ασπίδα,
...άλλοι ίδρωσαν «ονειρευόμενοι πως πάλευαν»,
...άλλοι βάζουν βαμβάκια στις τσέπες τους μη βροντούν οι χρυσοί Δαρείοι,
...άλλοι λαδώνουν τα λουριά τους να μην τρίζουν οι αλυσίδες τους!

Πράγματι, είναι «σουρεαλιστικό» να φαντάζεται κανείς πως «σ’ αυτήν την μακρόχρονη υπόθεση (των Σκοπίων) θα καταφέρουμε το 100% των επιδιώξεων μας».Αφού κάθε πόντος χαμένος, από το κορμί το …λάγνο αυτής της «υπόθεσης», σημαίνει ακρωτηριασμό και σακάτεμα , απώλεια οριστική και τέτοια που θα εξελιχθεί σε γάγγραινα!
Μέχρι ολοκληρωτικής εξόντωσης!
Είναι θλιβερή η λογική του «θύτης και θύμα ένα και το αυτό»!
Στο Δίκαιο υπάρχει η έννοια τους «τις ήρξατο χειρών αδίκων» και στο Άδικο η έννοια της «κοινής ευθύνης και του συμβιβασμού». Αλήθεια ποια είναι τα “άλλα εθνικά ζητηματα εσωτερικά και εξωτερικά τα διάπλατα ανοιχτά” που ΄θα τα έλυναν οι ίδιοι ταγοί αν δεν σπαταλούσε την ισχύ και την μαχητικότητά τους το Μακεδονικό ή το Κυπριακό;
Μηπως το Τουρκικό; Μηπως το Τσαμουριακό; Μηπως το Αιγιακό; Η μήπως η τιμή του ΜπροΚόλου και του αγγουρίου;

…διατηρώντας την άποψη ο καθένας και την αγωνία του δικού τους οπτικού πεδίου, συμφωνούν οι πάντες στο θέμα της διαφθοράς και εκείνο της διαπαιδαγώγησης των παιδιών, άλλά σίγουρα και κεί, αλλού θα ζητήσει ο καθένας, τις αρχές της …κατηφόρας.
Στο πεδίο του διαλόγου και της σύνθεσης σκέψεων και απόψεων, έστω και απέναντι, αξίζει η κατάθεση γνωμών.
…Η εγκατάληψη θέσεων έχει συντελεσθεί ,εκτός των άλλων, στη δομή της ηθικής μας…και των αξιών μας …Ενός εκάστου …Πρώτα…
Οταν ακολούθησαμε τις …σπουδές των Τρανών Ταγών μας…
Θυμίζοντας τον Κωστή Παλαμά..

“Καί χορό τριγύρω σου θα στήσουν.

Με βιολιά καί με ζουρνάδες γύφτοι, Εβραίοι, αράπηδες, πασάδες

καί τα γόνατά τους θα λυγίσουν οι ΤΡΑΝΟΙ σου

καί θα γίνουν των “ραγιάδων, οι ραγιάδες”.

Τα Ιμια .... τα γίδια.... και τα βράχια της συνείδησής μας...

...η πως το καράβι της αυτογνωσίας μας, του αυτοσεβασμού μας, τσακίστηκε στα βράχια των Ιμίων. Μια για πάντα.

Σαν αύριο ...

Χιλιάδες ...έτη μνήμης πίσω....

......

«...Είν’ έτοιμοι οι Έλληνες για μια βραχονησίδα

Να φτάσουν μέχρι πόλεμο;»

Εκραύγασε παχύδερμο με φάτσα κλαπαρκίδα!

.....Δε έφτασαν….

κι ορθά το περιέγραψε του Κλίντον η γραφίδα!

«Τα έσωσα τουλάχιστον τους τράγους και τα γίδια!

Μια νύχτα εκεί στα Ίμια, έκανα το σωστό!!»
Ούτε που τους θυμήθηκε...

Καραθανάσ’ Χριστόδουλο

Βλαχάκο Παναγιώτη

κι Έκτορα Γιαλοψό!!!

31 Ιανουαρίου 1996

....12 χρόνια μετά....

Σε μια εκπομπή του ο Λάκης ...Θουκιδίδης , ξεπέταξε εκεί προς το τέλος, με τους τίτλους να πέφτουν, έτσι σαν να ήθελε να ξεφορτώσει το άχθος που του συμμέριζε ο Μίκης,

ένα γράμμα που έλεγε κι αυτά...

"....Όμως αφού το παιχνίδι είναι για μας έτσι και αλλιώς χαμένο, τότε ας πέσουμε με το κεφάλι ψηλά. Ας μην περιμένουμε βοήθεια από πουθενά. Ούτε έχουμε συμμάχους, είμαστε εμείς και εμείς, ας φροντίσουμε λοιπόν να είμαστε τουλάχιστον ωραίοι, περήφανοι και γιατί όχι χαρούμενοι, αφού θα έχουμε πάρει τη μεγάλη απόφαση να γίνουμε όλοι μαζί μια γροθιά ενωμένοι μπροστά στην προδοσία και την ασχήμια που χτυπάει την πόρτα μας"

Μίκης Θεοδωράκης23/2/2008

.....Μια άποψη....

"Η κρίση της Ίμιας κατέδειξε βασικά πράγματα για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας. Επιβεβαίωσε τα κοινά σχέδια Ουάσιγκτον-Άγκυρας για μια αποφασισμένη τροποποίηση του καθεστώτος στο Αιγαίο, παρασύροντας την Αθήνα σε διαπραγματεύσεις.
Κατέδειξε επίσης πόσο η πίεση αυτή θα είναι μεγάλη, αναγκάζοντας την Αθήνα να αντιμετωπίσει στήθος προς στήθος τη στρατιωτική αναμέτρηση.
Κατέδειξε ακόμα σε ποιό βαθμό έχει ατονίσει η εθνική ευαισθησία της άρχουσας τάξης αλλά και μέρος του λαού. Γιατί μπροστά σε μια τόσο σοβαρή εθνική κρίση που διέρχεται η Ελλάδα το φυσικότερον θα 'ταν ότι τα διάφορα μαζικά της κόμματα -φανερά ανίκανα το καθένα μόνο του να την αντιμετωπίσει- θα στρεφόνταν εξ' ιδίων προς λύση εθνικού ενιαίου μετώπου δημοκρατικά στηριζόμενου στο λαό.
Αλλά ούτε σκέψη για κάτι τέτοιο τα διάφορα κόμματα αλληλοσυγκρουόμενα και αλληλοκατηγορούμενα με τους βαρύτερους χαρακτηρισμούς δίδοντας έτσι την εικόνα μιας χώρας χωρίς σοβαρή εθνική ηγεσία, ικανή να αντιλαμβάνεται και να ανταποκρίνεται έγκαιρα στις ανάγκες του λαού και του Έθνους της.
Το γεγονός ότι επισημαίνεται μονομερώς ο "τουρκικός" κίνδυνος και συγκαλύπτεται ο αποφασιστικός ρόλος της Ουάσιγκτον, δείχνει πόσο παραπλανητικά φέρεται η ελληνική ηγεσία, προετοιμασμένη να αποδεχθεί σειρά εθνικών παραχωρήσεων στην Κύπρο, το Αιγαίο, την Θράκη για τις οποίες υπάρχει ολοφάνερα υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα.
Η κρίση βέβαια θα συνεχιστεί. Και θα θέσει ως καθήκον σε όσους κατέχονται όχι από κραυγαλέο εθνικισμό τρόπο επίδειξης χωρίς βάθος και δύναμη πατριδοκαπηλίας αλλά από γνήσιο εθνισμό και αντιιμπεριαλιστική διάθεση το σταθερό προσανατολισμό προς έγκαιρη δημιουργία ενιαίου εθνικού μετώπου στηριζόμενου στον δημοκρατικό Λαό στη βάση.
Φλεβάρης 1996
Μ. Ν. Ράπτης

..και μια έτερη...

Ο κ. Πρόεδρος και το ευτυχισμένο, εύγνωμον, σωθέν.... ζώον....

Ο Μπιλ Κλίντον στην αυτοβιογραφία του Η ζωή μου (My life) που εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2004, γράφει για την ελληνοτουρκική κρίση των Ιμίων ότι...
...«Τούρκοι δημοσιογράφοι υπέστειλαν μια ελληνική σημαία και ανήρτησαν μια τουρκική…Μου ήταν αδιανόητο πώς δυο μεγάλες χώρες με μια πραγματική διαφορά γύρω από την Κύπρο θα κατέληγαν τελικά σε πόλεμο για δέκα εκτάρια βραχονησίδων στα οποία ζούσαν μόνο μερικά πρόβατα».
Αφού περιγράφει τις επαφές του με Σημίτη, Ντεμιρέλ, Τσιλέρ και τις ολονύκτιες προσπάθειες του Ρ. Χόλμπρουκ, σημειώνει ότι γελούσε με τη σκέψη πως, ανεξάρτητα αν θα κατάφερνε να φέρει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, στη Βοσνία ή στη Βόρειο Ιρλανδία

"....τουλάχιστον θα είχα σώσει μερικά πρόβατα του Αιγαίου!!!!».

Του ήταν αδιανόητο διότι ένας ξένος δεν μπορεί «να συλλάβει την εθνικιστική παραφροσύνη."

"10 χρόνια από την εθνικιστική κρίση των Ιμίων"
Του Μανώλη Βασιλάκη*

* το κείμενο του ...αντιΠαράφρονος απεσύρθη κατόπιν αιτήματός του προς τα Κοκόρια...

Αλλά υπάρχει... Στους ομόδοξους του στον ανθελληνισμό και την Ελληνοβασία! Στο Indymedia!

h..p://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=553178

Και για να μήν μπείτε αν δεν θέλετε στο ιστοχώρο των ομοφρόνων, σας την παραθέτω!

Ως ένα από τα μνημεία Αννανοσύνης, των γλυΦτών αυτών που με σκαρπέλο την πέννα και την οφιώδη γλώσα τους ...γλύΦουν το μέλλον αυτού του τόπου...

σ' ένα άγαλμα σμιλεμένο με σκατά!