Αυτός πάλεψε, μάτωσε και παρέδωσε κράτος ελεύθερο. Μέρες που είναι τοτε,το '21.
Σήμερα....
Η Εξωτερική πολιτική και διαχείριση της εθνική ισχύος στη Ελλάδα, όπως την καθόρισε η μεταπολίτευση, παραδόθηκε ενοχικά και άνευ όρων στους πραγματιστές και στους ρεαλιστές.
....έβλεπα ένα αφιέρωμα για τον Καραμανλή, στο Σκάι.
Σ'ένα σημείο που αφορούσε την προσπάθεια του να ενταχθή η Ελλάδα στη ΕΟΚ κι ενώ αντιμετώπιζε την άρνηση των Ευρωπαίων και ιδιαίτερα των Άγγλων -εντελώς πρωτοφανές ε;- σε σχέση με τις Ελληνοτουρκικές διαφορές, πήγε και συνάντησε τον Ετσεβίτ στην Ελβετία, άρχισε -λέει- ο Ελληνοτουρκικός διάλογος και έτσι, υπεχώρησε η αντίδραση και φτάσαμε στο Ζάππειο να υπογράφουμε το '77 την ένταξη.Μετά ήρθε εκείνος ο Νοέμβρης του 87 που οδήγησε στο Νταβός, η Μαδρίτη, το Ελσίνκι και η άνευ όρων παράδοση του Υπουργείου Εξωτερικών στην αρχή ότι
"υπεράνω των νόμων, των Συνθηκών, των αποφάσεων του ΟΗΕ, του διεθνούς δικαίου και των νόμων που διέπουν το Παγκόσμιο στάτους στο αέρα και στη θάλασσα,
υψηλότερο και τιμιότερο
είναι η εξυπηρέτηση-από μας πάντα- της Ελληνοτουρκικής φιλίας".
Στην ποδιά της έπεσαν χαζοί σαν τον Σιαλμά, τους Καραθανάση, Βλαχάκο,Γιαλοψό, στα Ίμια, σαν τον Ηλιάκη, τον Μπατσαρα....
Και με την ποδιά αυτής της Φιλίας, σκούπισε τα "δάκρυα" για το χαμό τους ο Πάγκαλος, που ζήταγε από τον Ναύαρχο Λυμπέρη να πεί ότι την πήρε και την σήκωσε την Σημαία στα Ιμια, ο ...αέρας!
Αυτή η …υπέρτατη αξία, έκανε τον Σημίτη να ευχαριστεί τους Αμερικανούς και τον Κλίντον στα απομνημονεύματά του να γελάει, για τα γίδια και τα πρόβατα που έσωσε ένα βράδυ στο Αιγαίο...Στη θωριά της, τρέμοντας ο Στεφανόπουλος και «θρηνολογώντας», χωρίς να ρωτήσει αυτόν που επέλεξε τον αγώνα και τη υπεράσπιση όσων τον έταξε η πατρίδα του να προφυλάξει,
-για να μην υπάρξουν άλλα λέει- θύματα, εισηγήθηκε την προσφυγή στη Χάγη για τον επανακαθορισμό των Κυριαρχικών Δικαιωμάτων ενός κράτους, που τα κέρδισε με αγώνες και αίμα.Για τη «Ελληνοτουρκική φιλία» ρε γαμώτο!!
Αυτή η "διαχείριση" δοκιμάστηκε και έφερε τα αποτελέσματα που «καμαρώνουμε» σήμερα.
Ηγεμόνες στο Αιγαίο και μεραδάτορες όσων διεκδίκησαν. Αυτών που η δικιά μας κοιμωμενη και αποκαμωμένη ηγεσία, παρεχώρησε αμαχητί! Ελπίζοντας το Άλλοθι της Χάγης. που ουτε κάν καταδέχτηκαν να της παραχωρήσουν οι ηγεμόνες!
Χαμένοι σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους αντιπάλους.
Με όποιον εισηγείται την αξιοπρέπεια και το δίκαιο, ταμπελωμένο ως εθνικιστή και φασιστόμουτρο.
Οι «υπάλληλοι» άλλαξαν, οι πάτρωνες ίδιοι και, όπως είδαμε με τα πρόσφατα τα Μοναστηριακά, οι πολιτικοί μας όλων των παρατάξεων, πλήν ελαχίστων, διεκδικούν όχι ως «δορύλατοι» αλλά ως «δολαρΗλατοι» τα προνόμιά τους και τις εξαρτήσεις τους, δηλώνοντας υποταγή στους «αφεντάδες» τους... Εναντι αδράς αμοιβής!
Στην ποδιά της έπεσαν χαζοί σαν τον Σιαλμά, τους Καραθανάση, Βλαχάκο,Γιαλοψό, στα Ίμια, σαν τον Ηλιάκη, τον Μπατσαρα....
Και με την ποδιά αυτής της Φιλίας, σκούπισε τα "δάκρυα" για το χαμό τους ο Πάγκαλος, που ζήταγε από τον Ναύαρχο Λυμπέρη να πεί ότι την πήρε και την σήκωσε την Σημαία στα Ιμια, ο ...αέρας!
Αυτή η …υπέρτατη αξία, έκανε τον Σημίτη να ευχαριστεί τους Αμερικανούς και τον Κλίντον στα απομνημονεύματά του να γελάει, για τα γίδια και τα πρόβατα που έσωσε ένα βράδυ στο Αιγαίο...Στη θωριά της, τρέμοντας ο Στεφανόπουλος και «θρηνολογώντας», χωρίς να ρωτήσει αυτόν που επέλεξε τον αγώνα και τη υπεράσπιση όσων τον έταξε η πατρίδα του να προφυλάξει,
-για να μην υπάρξουν άλλα λέει- θύματα, εισηγήθηκε την προσφυγή στη Χάγη για τον επανακαθορισμό των Κυριαρχικών Δικαιωμάτων ενός κράτους, που τα κέρδισε με αγώνες και αίμα.Για τη «Ελληνοτουρκική φιλία» ρε γαμώτο!!
Αυτή η "διαχείριση" δοκιμάστηκε και έφερε τα αποτελέσματα που «καμαρώνουμε» σήμερα.
Ηγεμόνες στο Αιγαίο και μεραδάτορες όσων διεκδίκησαν. Αυτών που η δικιά μας κοιμωμενη και αποκαμωμένη ηγεσία, παρεχώρησε αμαχητί! Ελπίζοντας το Άλλοθι της Χάγης. που ουτε κάν καταδέχτηκαν να της παραχωρήσουν οι ηγεμόνες!
Χαμένοι σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους αντιπάλους.
Με όποιον εισηγείται την αξιοπρέπεια και το δίκαιο, ταμπελωμένο ως εθνικιστή και φασιστόμουτρο.
Οι «υπάλληλοι» άλλαξαν, οι πάτρωνες ίδιοι και, όπως είδαμε με τα πρόσφατα τα Μοναστηριακά, οι πολιτικοί μας όλων των παρατάξεων, πλήν ελαχίστων, διεκδικούν όχι ως «δορύλατοι» αλλά ως «δολαρΗλατοι» τα προνόμιά τους και τις εξαρτήσεις τους, δηλώνοντας υποταγή στους «αφεντάδες» τους... Εναντι αδράς αμοιβής!
