Δώδεκα!!!! Το 2012!!!!!

ΗΡΘΕ ΤΟ ΔΩΔΕΚΑ,
κι ούτε μια στάλα φρόνημα...
Την περηφάνεια του Λαού μου
την κτυπάς
και την Πατρίδα μου σκλαβώνεις
και πουλάς....
*
ΔΩΔΕΚΑ,
και να σκεφτούμε φρόνιμα,
μ´ όλο το σούργελο που σ´ έστειλε, ζητάς,
την Λευτεριά μας που παλέψαμε,
πουλάς,

ΤΟ ΔΩΔΕΚΑ

Μες στης γενιάς μας τον πανάρχαιο δρυμό,
σαν Ξυλοκόπος τριγυρίζεις φθονερός,
σαν Εφιάλτης βασιλεύεις σκοτεινός...
Και δεν τσακίζεσαι να φύγεις,

βρε ΦερέΦωνο!!!!

Σα το κακό τ´όνειρο να σβύσεις μιας αυγής,
που γρήγορα θα έρθει το ξημέρωμα,

της οργισμένης της ψυχής μας,
το ημέρωμα!
*
ΔΩΔΕΚΑ,
ο Λαος μου ξεγελάστηκε...
Σ´ ενα Μνημόνιο τον έδεσες γυμνό,
και στα Γεράκια τον παρέδωσες τυφλό...
Στο Λέω, στο φωνάζω,
σε Μισώ!!!

ΔΩΔΕΚΑ,
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, ΘΑ ΔΙΑΒΕΙ
και θάρθει, το προσμένω,
πολεμώ,
σ' εκείνον τον μελλούμενο καιρό,
που οι Έλληνες ξανά θα θυμηθούν

πως "ξέρουν" ,πως "υπάρχουν",
Πως "μπορούν!"

και τότε.....
Τ´ αθύρματα που τρύπωσαν παντού,
σαν τ' άθλια, τα όρνια του κακού,
ανάσα οταν θα πάρουμε, εμείς,
ορθοί σα σηκωθούμε απο τη γης,
θα τρέξουν σα τις σαύρες να κρυφτούν,
στις τρύπες τους θα τρέξουν
να χωθούν!
ΤΟ ΔΩΔΕΚΑ.....

Υπάρχουμε Εμείς, που θα τολμήσουμε
το γένος μας Εμείς, θα το στηρίξουμε
και το Μνημόνιο,
Μνηστήρα του κακού,
Μέμνησο, σου το ορκίζομαι,
Μνήμα δε θάναι του Ελληνικού Λαού!