Πως μας θωρείς αγέρωχος!!!

Πως μας θωρείς αγέρωχος
και τρέχει ο λογισμός σου
στα φτερωτά σου όνειρα;
Πώς μέσα στο μυαλό σου
φύτρωσαν Γιώργο μ΄ φύτρωσαν,
τόσες πολλές βλακείεςόσες προδίδει η όψι σου
φουστιές και μαλακίες;*
Πως στα σφιγμένα χείλη σου
να μη γλυκοχαράζει
Έρημε το χαμόγελο;

*
Γιατί να μην κτυπάει
μέσα στα στήθη σου καρδιά
και πώς στα βλέφαρα σου
αγέλαστα χαμόγελο,
σού σκότισε το βλέμμα;
*
Ολόγυρά σου πτώματα
κι οι είλωτες δεμένοι,
τον εφιάλτη τους κοιτούν.
Το πλήθος αγριωμένοαπό μακριά σε στόχεψε
κι από κοντά σε φτύνει!
Εσένα και τους φίλους σου,
το δύσμοιρο το χώμα
που σε βαστεί ακόμα….
*
Θυμάται την ημέρα, Γιώργο μου, που σε γιόρτασε,
Στις 23 τ' Απρίλη,

Σκέφτεται στο λαιμό του
του σκλαβωμένου το σκοινί,
τον βόγγο την λαχτάρατης τρόικας την ποδοβολή…Θυμάται την κατάρα,
την πέτρα που τους κρέμασε
η γύμνια του μυαλού σου.
Το φοβερό το ανέβασμα του καταποντισμού σου!*
Η-Λίθιε, μας κοιτάς βουβός.
Και θες να μείνεις τώρα,
-ποιος ξέρει ως πότε-, άθυρμα,
στη χώρα τους ακόμα;
*
Κοιμάμαι κι ονειρεύομαι…
Ως πότε;!
Θα ξυπνήσω!
Όταν στες πόλεις, στα βουνά,
στα πέλαγα βροντίσει, το φοβερό μαντάτο!
-Ξυπνάτε, σκλαβωμένοι!
Μη το ξεχνάτε το σχοινί,
‘Ελληνες, που σας δένει!

***

Σχώρα με Ποιητή, που σου μόλεψα τους στίχους,

μου μολεψε όμως εμένα το μυαλό, το σήμερα που ζουμε!

Το '21 και το Σήμερα... Τότε αγώνας για ελευθερία... σήμερα αγώνας και θυσίες για την ...Ελληνοτουρκική φιλία

Αυτός πάλεψε, μάτωσε και παρέδωσε κράτος ελεύθερο. Μέρες που είναι τοτε,το '21.

Σήμερα....
Η Εξωτερική πολιτική και διαχείριση της εθνική ισχύος στη Ελλάδα, όπως την καθόρισε η μεταπολίτευση, παραδόθηκε ενοχικά και άνευ όρων στους πραγματιστές και στους ρεαλιστές.

....έβλεπα ένα αφιέρωμα για τον Καραμανλή, στο Σκάι.

Σ'ένα σημείο που αφορούσε την προσπάθεια του να ενταχθή η Ελλάδα στη ΕΟΚ κι ενώ αντιμετώπιζε την άρνηση των Ευρωπαίων και ιδιαίτερα των Άγγλων -εντελώς πρωτοφανές ε;- σε σχέση με τις Ελληνοτουρκικές διαφορές, πήγε και συνάντησε τον Ετσεβίτ στην Ελβετία, άρχισε -λέει- ο Ελληνοτουρκικός διάλογος και έτσι, υπεχώρησε η αντίδραση και φτάσαμε στο Ζάππειο να υπογράφουμε το '77 την ένταξη, απουσία του ΠΑΣΟΚ βεβαίως.Μετά ήρθε εκείνος ο Νοέμβρης του 87 που οδήγησε στο Νταβός, η Μαδρίτη, το Ελσίνκι και η άνευ όρων παράδοση του Υπουργείου Εξωτερικών στην αρχή ότι "υπεράνω των νόμων, των Συνθηκών, των αποφάσεων του ΟΗΕ, του διεθνούς δικαίου και των νόμων που διέπουν το Παγκόσμιο στάτους στο αέρα και στη θάλασσα, υψηλότερο και τιμιότερο είναι η εξυπηρέτηση-από μας πάντα- της Ελληνοτουρκικής φιλίας".

Στην ποδιά της έπεσαν χαζοί σαν τον Σιαλμά, τους Καραθανάση, Βλαχάκο,Γιαλοψό, στα Ίμια, σαν τον Ηλιάκη, τον Μπατσαρα....
Και με την ποδιά αυτής της Φιλίας, σκούπισε τα "δάκρυα" για το χαμό τους ο Πάγκαλος, που ζήταγε από τον Ναύαρχο Λυμπέρη να πεί ότι την πήρε και την σήκωσε την Σημαία στα Ιμια, ο ...αέρας!

Αυτή η …υπέρτατη αξία, έκανε τον Σημίτη να ευχαριστεί τους Αμερικανούς και τον Κλίντον στα απομνημονεύματά του να γελάει, για τα γίδια και τα πρόβατα που έσωσε ένα βράδυ στο Αιγαίο...Στη θωριά της, τρέμοντας ο Στεφανόπουλος και «θρηνολογώντας», χωρίς να ρωτήσει αυτόν που επέλεξε τον αγώνα και τη υπεράσπιση όσων τον έταξε η πατρίδα του να προφυλάξει,
-για να μην υπάρξουν άλλα λέει- θύματα, εισηγήθηκε την προσφυγή στη Χάγη για το επανακαθορισμό των Κυριαρχικών Δικαιωμάτων ενός κράτους, που τα κέρδισε με αγώνες και αίμα.Για τη «Ελληνοτουρκική φιλία» ρε γαμώτο!!
Αυτή η "διαχείριση" δοκιμάστηκε και έφερε τα αποτελέσματα που «καμαρώνουμε» σήμερα.
Ηγεμόνες στο Αιγαίο και μεραδάτορες όσων διεκδίκησαν. Αυτών που η δικιά μας κοιμωμενη και αποκαμωμένη ηγεσία, παρεχώρησε αμαχητί! Ελπίζοντας το Άλλοθι της Χάγης. που ουτε κάν καταδέχτηκαν να της παραχωρήσουν οι ηγεμόνες!

Χαμένοι σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους αντιπάλους.

Με όποιον εισηγείται την αξιοπρέπεια και το δίκαιο, ταμπελωμένο ως εθνικιστή και φασιστόμουτρο.

Οι «υπάλληλοι» άλλαξαν, οι πάτρωνες ίδιοι και, όπως είδαμε με τα πρόσφατα τα Μοναστηριακά, οι πολιτικοί μας όλων των παρατάξεων, πλήν ελαχίστων, διεκδικούν όχι ως «δορύλατοι» αλλά ως «δολαρΗλατοι» τα προνόμιά τους και τις εξαρτήσεις τους, δηλώνοντας υποταγή στους «αφεντάδες» τους... Εναντι αδράς αμοιβής!