Οι απόγονοι του...Μανιαδάκη και οι κοντομνήμονες.

Πάντα στη φαρέτρα του καθενός από μας, που τυχαίνει κάποια φορά να υπερασπιζόμαστε τις ιδεολογικές μας εμμονές, υπάρχουν μερικά κλισσέ που τα επικαλούμαστε και τα ανασύρουμε με περισσή ευκολία .
Λέξεις σύμβολα, έννοιες με αλωμένη την σημασία τους, παραμυθάκια με λύκους και κοκκινοσκουφίτσες και άπειρα επίθετα, που ακολουθούν ιστορικούς και παραμυθάδες.
Ο «Μανιαδάκης», «οι σκευωρίες», «οι κατασκευές», «η Δημοκρατία», «ο Δημοκρατικός στρατός», «το απελευθερωτικό κάτι», «οι γνωστοί άγνωστοι», «οι οικοπεδοφάγοι», «οι εμπρηστές», «οι ταγματασφαλίτες», «οι εαμοβούλγαροι», οι «γερμανοτσολιάδες», «κομμουνιστοσυμμορίτες», «οι προδότες», «οι φασίστες», «οι εθνικιστές»....

....με την λήξη του Εμφυλίου Συμμοριτοπόλεμου ...

Από τότε και μετά, μέσα στο πλέγμα των νικητών και των ηττημένων, στην Ελλάδα, σιάχτηκε ένας ιστός που ακόμα σήμερα μπορεί να συντηρεί μια εκλογική αναμέτρηση με τα ίδια φαντάσματα που κατασκευάστηκαν 60 χρόνια πριν και που μερικοί από τους κονστράκτορες τους, ακόμα, διαμορφώνουν την κοινή γνώμη έχοντας μεταλλάξει οριστικά και αμετάκλητα την βλακεία σε δόγμα.
Σε κάθε περίπτωση που η μια ενέργεια μπορούσε να ακουμπήσει υπαρκτούς ή ανύπαρκτους ιδεολογικού φίλους, έτρεχαν οι στρατευμένοι έτεροι Καπαδόκες να υπερασπιστούν τους καταδιωγμένους συντρόφους, «ενάντια στις κατασκευές των Μανιαδάκηδων».

Ένα ολόκληρο σύστημα στην υπηρεσία της δικαίωσης κάθε πικραμένου, αθώου(σωστά) και ενόχου(λάθος!). Εφημερίδες, γραφίδες, οργανώσεις, κόμματα , προσωπικότητες καλλιτέχνες, ποιητές και συγγραφείς. Δεδομένης ιδεοληψίας.
Υπόθεση «17 Ν».

Εργολαβία παραπλάνησης και αφορισμών περί «σκευωρίας και Μανιαδάκηδων», όποτε έφτανε κανένας να ακουμπήσει στην όχθη που υπεράσπιζαν.
30 χρόνια δουλείας για την Ελλάδα, γιατί κάποιοι «δημοκράτες» έβλεπαν «ασφαλίτικη κατασκευή» όταν έφτανε η αστυνομία στον Μαζοκόπο , στον Σκυφτούλη, στον Μαρίνο, στον Λεσπέρογλου, στον Σερίφη, στον...
Τον Τζωρτζάτο τον ακούμπησαν 2 φορές. Με τη θεωρία όμως της σκευωρίας των «συνήθων υπόπτων» και με την υπεράσπιση του μισού ΠΑΣΟΚ και ολόκληρου του Συνασπισμού, τζίφος. Μάχες επί Μαχών της Εφημερίδας των προκηρύξεων.

Χώρια τις στοχοποιήσεις, που μέσα από τις αράδες τους έδιναν, ώστε τα θύματά της να είναι λερωμένα στο τάφο τους, καταδικασμένα πρώτα από μια σκοταδιστική λογική της ιδεολογίας και μετά από τα σαρανταπεντάρια.
Θυμάστε τον αει-Μάκη και την συνέντευξη του οργανοπαίχτη Ξηρού;

Θυμάστε την Μερκούρη στο πλευρό του Μαζοκόπου στο νοσοκομείο;

Από το κοινό ποινικό έγκλημα, όπως στην περίπτωση του Παγκρατίδη, ως το πολιτικό του Λαμπράκη, υπέδειξαν ήρωες και ενόχους.

Με κύρια απόδειξη την περίπτωση Σαρτζετάκη.
Αν είχαν φανταστεί τί ακριβώς πίστευε ο συγκεκριμένος, μάλλον θα έβγαζαν «ήρωα» τον Γκοτζαμάνη και το τρίκυκλο και «φασίστα σκευωρό» τον αδέκαστο «Ζήτα»!!!

Με την περίπτωση των «γνωστών αγνώστων» είχαμε το ίδιο βιολί που ακόμα και σήμερα, ακομπανιάρει κάθε προσπάθεια να λυθεί το πρόβλημα να καίγεται, με κάθε περίπτωση, 30 χρόνια τώρα, το κέντρο της Αθήνας και προσφάτως το κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Αγέραστοι, ακάματοι, με την συνεχή κάλυψη των ίδιων κύκλων, έχουν καταντήσει ο φόβος και ο τρόμος της Χώρας. Με τους δειλούς να τους ανέχονται και τους υπερασπιστές να του χαϊδεύουν.

«Τα νεαρά παιδιά» του Λαζόπουλου, εκείνα της «άλλης σκέψης και της άλλης της ορθής ιδεολογίας».

Που δεν πειράζει να καίνε βιβλία και βιβλιοπωλεία, μπάτσους γουρούνια δολοφόνους, να σπάνε στο ξύλο ανθρώπους σε δημόσιους χώρους αν τύχει και βρεθούν στο δρόμο τους.

Αν τολμήσει να πιάσει κανένα η αστυνομία, ετελείωσε , «Σκευωρία των Μανιαδάκηδων»!!!

Μετά ήρθε η θεωρία των «φαιοκόκκινων Αλευρομάγειρων και των housewives».

Πένες, πενάκια, ολοσέλιδες καταχωρήσεις σε δωρεάν διανεμόμενες «εφημερίδες»,διδ(κτ)ακτορίσκοι γνωστών «εδρών» με την αρχαιοελληνική σημασία της λέξεως «έδρα», κατασκεύασαν πάλι τον εχθρό και οχύρωσαν το «θύμα-Ρεπούση».

Συνωστισμένοι και Συνασπισμένοι.....

Κάθε φορά δε που καίγεται ο τόπος,

ιδού ο άλλος και μόνος εχθρός

«οι οικοπεδοφάγοι»,

το «άρθρο 24»,

οι «δασοκτόνοι νόμοι»....
Άλλος κοπρίτης δεν υπάρχει...

Το γεγονός πως η πληγή αυτή στην τελευταία φάση της

... σκότωσε οριστικά την γεωργική οικονομία της Πελοποννήσου,

... δολοφόνησε την οικολογική της ισορροπία και

... τραυμάτισε θανάσιμα την ιστορική, πανάρχαια και θαυμαστή της ύπαρξη,

είναι θέμα του «άρθρου 24» . Και μόνον!!!!

Άλλος εχθρός των μη σκευωρών και μη-Μανιαδάκηδων ήταν και η γλώσσα.

Από τότε που «καθάριζαν» όποιον δεν υπάκουε στην χρήση της 21γράμματης γραφής στην Μαριούπολη πχ, ως τον πόλεμο των τόνων με στρατηγό τον Κριαρά και προκεχωρημένα φυλάκια τα εκδοτικά συμφέροντα, κατάφεραν να καταχωρίσουν εθνικιστή, φασίστα και αντιδραστικό τον Σολωμό, τον Παλαμά, τον Ελύτη, τον Σεφέρη και να τους εξωπετάξουν από τα βιβλία της διδαχής της Νεοελληνικής Γλώσσας, χάριν του Σημίτη, της Κουλούρη, της Καθημερινής, του Καραγκιόζη και των οδηγιών χρήσεως μιας ...καφετιέρας!!!!!

Ας είναι καλά αυτοί που ηθελημένα ή αθέλητα σκοπεύουν,

πυροβολούν και σκοτώνουν, πρώτα από όλα την νοημοσύνη μας.